ابریترین عابر دنیا

  لئوی عزیز دوباره محتاج دعاهای از راه دورت هستم.نمیتوانم با کتاب ها و درس هایم ارتباط برقرار کنم.سراغشان که میروم دست و دلم به این همه فرمول و مسئله نمیرود.برای امتحان فردایم دعا کن لئو.و برای امیت دعا کن که دارد در این واپسین روزهای پاییزی نفس کم می آورد.در این بحبوحه امتحان ها کتاب دشمن عزیز را شروع کرده ام.و هندزفری هایم این روزها روی آلبوم جدید شادمهر یک مکث طولانی کرده اند. در آخر باید بگویم به جز حواس پرتی های من در این روزها که بوی درس و امتحان میدهند،همه چیز روبه راه است....همه چیز:)   امی سربه هوای تو ابریترین عابر دنیا...ادامه مطلب

  لئوی عزیز هی نشانه ها را دنبال میکردم و به در بسته میخوردم.حالا بی رمق تر از همیشه نشسته ام در همان پناهگاه همیشگیم و برای تو نامه مینویسم.فراموشی گرفته ام.بی خیال شده ام. گمشده ای ندارم و حالا حالاها خیال پیدا کردنت را هم ندارم.تصمیم گرفته ام تا وقتی که خودم را پیدا نکرده ام دنبال تو نگردم لئو.«من» باید جایی در همین نزدیکی ها باشم.اما زمان میبرد این پیدا کردن. تو روزها را نشمار.دقیقه ها را نشمار.ثانیه ها را هم.من خواهم آمد و تو خواهی آمد در نقطه ای از زمان که هیچکدام منتظر یکدیگر نبوده ایم.   امی به شدت منطقی تو   ابریترین عابر دنیا...ادامه مطلب

  لئوی عزیز 1. سردرگم تر از من هم در دنیا هست؟کسی که احساس میکند چندسال را بیهوده دوست داشته.کسی که احساس میکند تمام این خستگی های الانش را اشتباهی خسته شده است.من از همان روزهای چهارده سالگی یک بیراهه را تا ته رفته ام و تازه فهمیده ام.تازه فهمیده ام که زندگی را هنوز نفهمیده ام.بازی هایش را هنوز که هنوزه بلد نیستم.حالا به این فکر میکنم که این کوله بار پر از تجربه کوچکم ،اشتباهی پر شده است لئو! 2.من نمیخواهم ضعیف باشم لئو.نمیخواهم با من مثل بچه ها رفتار کنند.نمیخواهم که با یک حرکت اشک چشم هایم را پر کند.میخواهم قوی باشم.شبیه همین چندسال پیش.مثل همان روزی که احساس کردم به آخر دنیا نزدیک شده ام. هیچکس نمیفهمد و نخواهد فهمید که این ضعف ناشی از چه چیزهایی میتواند باشد.اما هر کی نداند تو که خوب باید دلیلش را بدانی! 3. برای امی دعا کن لئو.دعا کن که این ترم را هم خیلی خوب از پس امتحان هایش بربیاید.فعلا تنها دلخوشی امی کوچک تو ،درس ها و کتاب هایی است که همنشینش شده اند.کتاب های دوست داشتنی اش را هم نمیتواند تا یک مدت بخواند.حتا فیلم هایش را هم نمیتواند ببیند.امی در قرنطینه این کتاب های ضخیم گی ابریترین عابر دنیا...ادامه مطلب

  لئوی عزیز باید بگویم که اینجانب امی کوچک تو، در این روزهای پاییزی غم انگیز بی باران ،خسته ترین آدم روی این کره زمین هستم که هنوز هم جزوه کارگاهم را نگاه نکرده ام و سیالاتم را به دست فراموشی سپرده ام.لباس هایی که باید فردا بپوشمشان کثیف هستند و ذهنم خسته تر از قلبم کار میکند.باید بگویم که گلدان دوست داشتنی ام که به تازگی خریده بودمش دارد خشک میشود و من از این بابت احساس عذاب وجدان بدی دارم.باید بگویم که هرچه اتاقم را تمیز میکنم هیچ فایده ای ندارد و باز هم هیچ چیز سرجایش نیست.باید بگویم که نگران چیزهای کوچک و بی اهمیتی هستم که شاید به من هیچ ربطی ندارند. ابریترین عابر دنیا...ادامه مطلب

 

لئوی عزیز

در این دنیای خیلی خیلی بزرگ اتفاق های خوب خودشان را لابه لای اتفاق های بد پنهان میکنند.

اتفاق خوب یعنی این باران بی بهانه که میبارد و ما بی رحمانه به رویش چتر باز میکنیم و اتفاق بد همین نیامدن های توست!همین نیامدن های دنباله دار تو!

«پس چرا نیامدی؟پس چرا باران آمد و تو نیامدی؟...»

 

امی خوشحال ،دلتنگ ،خسته و پرمشغله تو

ابریترین عابر دنیا...

 

روزها آدم ها را میبینم و تحلیل میکنمشان.غروب ها را کتاب میخوانم و چای مینوشم و شب ها ،به قول سیدعلی صالحی نام تو را مرور میکنم.تو فکر میکنی خوشبختی غیر از این است لئوی عزیز؟!....

 

امی حوشبخت تو

ابریترین عابر دنیا...

  لئوی عزیز «دسترسی به او ندارم.زیرا دیگر نمیدانم کجاست.دنیای عجیبی است...از جایگاه مردگان میشود مطلع شد ، اما از جایگاه زنده ها خیر!» معلق بوده ای تا به حال؟مابین آدم هایی که در روز میبینیشان.تصمیم هایت عوض شده اند در عرض چند دقیقه؟احساس هایت چه؟من در یک وضعیت نابسامان غیرقابل درک این روزهایم را سپری میکنم.چطور میشود یک کتاب اینقدر روی من تاثیر بگذارد؟حالا فکر میکنم هیچ چیز نمیتواند مرا خوب کند.لئوی عزیز فکر میکنم که بیهوده است تو را پیدا کردن از میان تمام آن هایی که به نوعی «لئو»ی قصه شان هستند.باید بگویم که پاک ناامید شده ام از پیدا کردنت و میخواهم ابریترین عابر دنیا...ادامه مطلب

  لئوی عزیز نمیخواستم.نمیخواستم که دلتنگی های پاییز را لابه لای روزمرگی ها و خستگی های روزانه ام فراموش کنم.نمیخواستم که درس ها و مشغله هایم نگذارند که به دلتنگیت ادامه دهم.نمیخواستم که این نامه ها دیر به دیر به دست تو برسند.حالا جمعه ترین روز پاییز را نشسته ام و درس میخوانم.فرمول حفظ میکنم.فکر میکنم.خمیازه میکشم و ناگهان یاد تو میفتم.نمیخواستم که یادت فراموش شود در بین تمام این فعل هایی که به آن «زندگی» میگویند.نمیخواستم لئوی عزیز.   امی فراموشکار تو ابریترین عابر دنیا...ادامه مطلب

 

لئوی عزیز

به پیشنهاد یک دوست ، "آئورا"ی عجیب را خواندم.بهتم زد.چند دقیقه از تمام شدن آخرین خط داستان میگذشت اما من همچنان خیره و متعجب بودم.یعنی میشود که تو هم مثل آقای فلیپه مرا دوست بداری؟

«حتا اگر پیر بشوم؟...حتا اگر دیگر زیبا نباشم؟...حتا اگر مویم سفید شود؟...»

 

امی بی حوصله و متعجب تو

ابریترین عابر دنیا...

 

لئوی عزیز

 

کجای این کره خاکی هستی که پیدا کردنت دارد اینقدر محال میشود؟!

 

امی در جست‌وجوی تو

ابریترین عابر دنیا...